Znaczenie pozycji początkowej w podążaniu za trendem

W poprzedniej części rozpocząłem omawianie konstrukcji arkusza symulującego efekty działania prostej strategii transakcyjnej. Omówiona została kluczowa formuła, definiująca zajmowane przez gracza pozycje. Jak wspominałem, jest ona zdefiniowana w postaci iteracyjnej. Obecnie chciałbym krótko skupić uwagę na znaczeniu wartości początkowej pozycji na rynku.

W pierwszej wersji arkusza jej wartość została arbitralnie ustalona jako +1, czyli przyjęto pozycję długą. Dlaczego by jednak nie miała mieć wartości przeciwnej? Pamiętajmy że na Forex, w przeciwieństwie do rynków akcji czy obligacji, żadna z tych wartości nie jest w jakikolwiek sposób naturalnie wyróżniona. Wzrost kursu pary walutowej może być równie dobry (lub zły) jak jego spadek – to, co nas interesuje to trendy, ich siła i czas trwania.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykonać obliczenia zmieniając w odpowiednim wierszu liczbę +1 na -1. Pytanie tylko brzmi: jaka będzie wartość poznawcza tak przeprowadzonych symulacji? Każdej z osobna – moim zdaniem niewielka. Warunki początkowe powinny być neutralne. Ten dość naturalny postulat można byłoby zrealizować wprowadzając możliwość przyjmowania w odpowiednich kolumnach wartości 0. Wprawdzie kłóci się to nieco z założeniem o stałej obecności gracza na rynku, jednak nie na tym polega największy problem.

Ostatecznie pozycja neutralna byłaby utrzymywana tylko przez kilka początkowych interwałów. Później, po zajęciu pozycji właściwej – długiej lub krótkiej – strategia już przebiegałaby według odpowiedniego, przedstawianego wcześniej algorytmu. Oczywiście przeprowadzenie symulacji działania takiego systemu wymagałoby modyfikacji formuły na odwrócenia pozycji. Jednak, jak zwykle, diabeł tkwi w szczegółach. Problem pojawia się z jednoznacznym określeniem wejścia na pozycję dla niewielkich wartości parametru odległości od kursu początkowego.

Spróbujmy prześledzić tę sytuację dla drugiego interwału z przykładowego zbioru danych czyli tygodnia rozpoczynającego się 20 maja 2012. Przypomnijmy kursy OHLC w dwu wersjach:

BID: 1.5817,1.5848,1.5630,1.5659,

ASK: 1.5819,1.5850,1.5632,1.5661,

Załóżmy, że parametr odległości został ustalony na 25, co po uwzględnieniu kroku notowań oznacza, że poziomy wejścia na pozycje znajdują się o 0.0025 poniżej (dla wejścia poprzez SellStop) oraz powyżej (odpowiednio dla BuyStop) kursu otwarcia. A teraz policzmy jakie odległości pokonywał kurs w górę oraz w dół:

askHigh – askOpen = 1.5850 – 1.5819 = 0.0031

bidOpen – bidLow = 1.5817 – 1.5630 = 0.0187

Oczywiście ta druga wartość jest zdecydowanie wyższa. Przy tym różnica Close – Open jest liczbą ujemną, co oznacza że zajęcie pozycji krótkiej blisko kursu początkowego przynosi zysk i jest zdecydowanie korzystniejsze niż zajęcie pozycji długiej. Nie na tym jednak polega istota tego przykładu.

To co jest ważne, to fakt że obie wyliczone powyżej odległości przekraczają próg 0.0025. Praktyczne konsekwencje tego faktu objawiają się tym, że nie jest możliwe określenie, którą właściwie pozycję zajął gracz. Można byłoby to zdeterminować znając chronologię zdarzeń, czyli analizując poszczególne wartości kursów na przestrzeni tego interwału tygodniowego. Jednak jest to sprzeczne z założeniami, wedle których cała informacja niezbędna do wykonania symulacji jest zawarta w wartościach kursów OHLC na danym interwale. Zarazem oczekujemy też, że zachowanie strategii jest w pełni determinowane poprzez algorytm i parametry liczbowe. Dobrze przeprowadzany eksperyment liczbowy nie dopuszcza aby wyniki były nieokreślone bądź przyjmowane uznaniowo.

Jak rozwiązać ten problem? W następnym odcinku zamieszczę rozszerzenie arkusza o mechanizm pozwalający wyznaczyć te wyniki w obiektywny sposób. Po raz kolejny zaproponuję zastosowanie koncepcji wirtualnych inwestorów, którą niegdyś przedstawiałem w tekstach o bliźniakach na rynkuForex.