Bliźniacy odwracają pozycje na rynku – arkusz i pierwsze wnioski z symulacji

Ostatnio przedstawiłem pierwsze symulacje działania strategii spekulacyjnych na zbiorze danych rozsądnej wielkości, co miało na celu dokonanie podstawowych spostrzeżeń na temat zachowania strategii w zależności od parametru determinującego jej działanie. Dzisiaj będziemy kontynuować te rozważania, pozostając oczywiście nadal przy empirycznej obserwacji jedynie pozycji zajmowanych przez graczy na rynku. Badania symulacyjne rozliczeń tych pozycji czyli zysków i strat zostawiamy na dalsze etapy.

Skoro mamy opracowane w arkuszu i omówione formuły determinujące pozycje gracza pro- i antytrendowego, odpowiednio w zakładkach Foll i Cont, to aż się prosi w tym momencie aby wykonać pierwsze podejście do badania strategii połączonej, w ramach idei wirtualnych inwestorów przedstawionej tutaj. Ostatecznie, jak podkreślam to często, koncepcja ta stanowi fundament, na którym są zbudowane poszczególne konkretne strategie działania. Proponuję zatem odpowiednio rozbudować bieżącą, roboczą wersję arkusza tak, aby można było prześledzić działanie spółki braci bliźniaków.

Jak pamiętamy, jest tam już zestaw zakładek odwzorowujących historie pozycji zajmowanych przez obu graczy. Oczywiście będziemy się dalej odnosić do wersji z neutralną pozycją początkową – inne wersje mają charakter pomocniczy. Pozostaje zatem utworzyć nową zakładkę, obrazującą przebieg pozycji spółki. Ponieważ łączy ona dwie alternatywne strategie, nie przyszła mi do głowy lepsza nazwa niż Joint.

Konstrukcja samej zakładki jest prosta: w pierwszej kolumnie jak zawsze daty początków interwałów czasowych, a w kolejnych końcowe pozycje zajmowane w tych interwałach dla poszczególnych wartości parametru odległości. Sama formuła wyznaczająca je też wydaje się być oczywista – skoro zyski i straty spółki są liczone jako średnie z wyników braci, to ich pozycje, interpretowane jako liczby +/-1, też powinniśmy zsumować i podzielić przez 2. Kombinacji jest zresztą ograniczona ilość, oto one:

(1 + 1) / 2 = 1

(-1 + (-1) ) / 2 = -1

(-1 + 1 ) / 2 = 0

(1 + (-1) ) / 2 = 0

Banalnym jest spostrzeżenie, że kiedy obaj gracze zajmują tę samą pozycję, taka sama jest również pozycja ich spółki. Równie banalny, ale już chyba trochę ciekawszy jest fakt, że kiedy zajmują pozycje przeciwne, pozycja ich spółki staje się neutralna. Zatem, jakkolwiek strategie elementarne stosowane przez każdego z nich zawierają postulat stałej obecności na rynku, łączna uśredniona strategia będzie nakazywać czasami jego opuszczenie. W dalszych rozważaniach będziemy często wracać do tej własności i odpowiednio z niej korzystać.

Proponuję zatem popatrzeć, jak wyglądałaby zakładka prezentująca przebieg działania tej strategii dla różnych parametrów. Poniższy obrazek przedstawia wartości pozycji dla wybranych interwałów czasowych.

 

Prawda, że jakieś mało zróżnicowane? Ale nie powinno nas to dziwić w kontekście tego spostrzeżenia, które napisałem ostatnio: przy tych samych wartościach parametru dla obu graczy ich zlecenia odwróceń pozycji są umiejscawiane na dokładnie tych samych poziomach. Ale pozycje są dokładnie przeciwne. Nic zatem dziwnego, że po ich uśrednieniu otrzymujemy zawsze okrągłe zero. Innymi słowy spółka braci nigdy nie opuści początkowej, neutralnej pozycji.

Jak to od czasu do czasu czynię, zadam teraz sam retoryczne pytanie: czy jest sens przeprowadzać symulacje, które prowadzą do wyników nie dość że banalnych, to jeszcze wyglądających na kompletnie bezużyteczne? Oczywiście nie byłoby sensu, gdyby te wyniki miały stanowić cel sam w sobie. Natomiast, jak nietrudno się domyślić, właściwym celem jest rozszerzenie i modyfikacja warunków eksperymentu, które stanowić będą kolejny krok na drodze do opracowania właściwej strategii. Propozycja takiego rozszerzenia, zresztą intuicyjnie dość łatwa do odgadnięcia, zostanie przedstawiona w kolejnej części. Oczywiście wraz z nową wersją arkusza.