Wektory spekulacji czyli jak szkolna geometria ma się do redukcji ryzyka – część 2

W poprzedniej części przedstawiono ideę łączenia par strategii: podążającej za trendem i antytrendowej za pomocą obrazowej interpretacji w postaci wektorów. Została postawiona kwestia znalezienia reguły kierującej doborem tych par wektorów. W obecnej części wskażemy, ponownie posługując się ilustracjami, przykłady negatywnych zestawień, aby dalej móc zaproponować pewne konstruktywne kryterium.

Jest oczywiste, że wektory te nie mogą być sobie równe, tak jak na poniższym rysunku. Wektory czerwony i niebieski symbolizują dwie strategie elementarne o identycznych ryzykach. Mają identyczne: długość, kierunek i zwrot. Nic więc dziwnego, że wektor zielony, będący ich średnią arytmetyczną jest tożsamy z każdym z nich. O żadnej redukcji ryzyka zatem nie może być mowy.

 

Skrajnie przeciwny, wyidealizowany przykład obrazuje kolejny rysunek, gdzie wektory dwu strategii są sobie dokładnie przeciwne. Ich średnia jest wówczas wektorem zerowym, czyli uśrednienie strategii przynosi całkowitą eliminację ryzyka. Jest to jednak sytuacja totalnie nierealistyczna.

 

Poniżej rozwijam to spostrzeżenie. Owszem można sobie wyobrazić parę strategii, które uśrednione dają wyniki tworzące ciąg stały, jednak zdecydowanie nie można oczekiwać, aby ich łączny uśredniony zysk miał wartość dodatnią. Powiedzmy, że inwestorzy: pro- i antytrendowy będą zajmować dokładnie przeciwne pozycje w tych samych chwilach i przy takich samych kursach. Wówczas w najlepszym razie ich wyniki mogą sumować się do zera.

A nawet jeszcze gorzej, wszak każdy z nich ponosi koszty prowizji, bądź te wynikające ze spreadu, czyli różnicy pomiędzy kursem kupna a sprzedaży, o którym pisałem tutaj. Zatem wspólnie na pewno poniosą stratę. Nie bez powodu funkcjonuje znane stwierdzenie, że „Forex jest grą o sumie ujemnej” – pewny zysk mają tylko brokerzy.

Pozostaje zatem stale otwarta kwestia – jakie kryterium geometryczne warto zastosować dla poszukiwania par strategii zapewniających redukcję ryzyka? Konstruktywna odpowiedź na to pytanie znajdzie się w trzeciej, ostatniej części poświęconej geometrycznej ilustracji zagadnienia redukcji ryzyka poprzez łączenie par strategii.