Wielkość upadku czyli miara spadku – drobne uwagi na temat obsunięcia kapitału

Pojęcie często stosowane jako wskaźnik ryzyka strategii spekulacyjnych. Warto skupić uwagę na jego dokładnej definicji z uwagi na zastosowanie przy aktualnie omawianej propozycji algorytmu doboru liczby wirtualnych inwestorów. A przy okazji zastanowić się jak na zjawisko obsunięcia kapitału patrzą różne grupy uczestników rynku.

Zacznijmy od encyklopedycznej definicji. Zbiorem danych wejściowych jest sekwencja, oznaczana tutaj CG, którą stanowią skumulowane zyski osiągane w ustalonych odstępach czasu – na przykład na końcach kolejnych interwałów czasowych. Często definiuje się pomocniczy ciąg liczbowy DD, zdefiniowany jako różnica pomiędzy wcześniej osiągniętym maksymalnym skumulowanym zyskiem a jego wartością bieżącą. Przy tym maksimum jest wyznaczane aż do aktualnego interwału włącznie.

Losowe liczb generowanie wspomaga kapitałem zarządzanie

Rozsiane na przestrzeni kilku ostatnich wpisów pomysły i idee warto zebrać w bardziej usystematyzowanej postaci. Poniżej zatem przedstawiam opis algorytmu, mającego za zadanie dobór liczby równolegle prowadzonych strategii na podstawie wcześniej uzyskanych wyników – zysków lub strat.

Najlepsza strategia na Forex! A może wystarczy jedna z najlepszych…?

Podejmując decyzje inwestycyjne zwykle poszukujemy najkorzystniejszych z naszego punktu widzenia rozwiązań. W szczególności dotyczy to spekulacji na rynkach instrumentów pochodnych, które realizowane są według pewnego zbioru reguł. Reguły te, tworzące system transakcyjny, konstruowane są tak, aby zmaksymalizować wynik końcowy w postaci zysku, a jednocześnie – tak jak to tylko jest możliwe – zredukować ryzyko. W jaki sposób jednak obiektywnie zbadać jakość naszego wyboru, nie ulegając przy tym złudnym przesłankom, fałszującym nasze oceny?

Najprostsza odpowiedź na to pytanie wydaje się oczywista. Mając zaimplementowany system mechaniczny opisywany zbiorem parametrów, należy ocenić empirycznie wyniki jego działania na reprezentatywnym zbiorze notowań historycznych. Następnie wybrać ten zestaw parametrów, dla którego wskaźnik jakości (np. w postaci ilorazu łącznego końcowego zysku przez maksymalne obsunięcie kapitału) osiągnął wartość maksymalną. I ten zestaw parametrów sterujących działaniem systemu zastosować do gry w warunkach realnych.

Czy naszymi decyzjami rządzi przypadek?

Na pytanie postawione w tytule tak śmiało, odpowiedź prosta brzmi „częściowo zapewne tak”. Decyzje ludzkie, czy to w zakresie inwestycji, czy zwykłych codziennych czynności, są w pewnej mierze dziełem przypadku. Okoliczności, w których te decyzje podejmujemy, są być może przewidywalne. A przynajmniej takimi staramy się je czynić. Jednak ostateczny wynik naszych działań jest uwarunkowany czynnikami losowymi. Natomiast teraz chciałbym zaproponować dorzucenie do tych czynników jednego więcej.

Proces inwestycyjny realizowany w ramach systemu transakcyjnego opiera się na opisanych ostatnio regułach decyzyjnych. Jak to już zauważyliśmy, reguły takie są funkcjami odwzorowującymi wejściowe obserwowalne dane (np. notowania kursów instrumentów finansowych) w zbiór dopuszczalnych działań inwestora. A może reguła taka mogłaby być nie zwykłą deterministyczną funkcją, ale zmienną losową…?

Gracz decyduje o swoich ruchach, jednak decyzjami rządzą reguły

Działania inwestycyjne, szczególnie na rynku Forex, często są postrzegane jako gra. Gra, w której powodzenie uczestnika zależy od jego kwalifikacji, sprytu, intuicji, wytrwałości i innych elementów, łącznie składających się na sekret bycia dobrym graczem. Oczywiste jest również, że decyzje o określonych działaniach podejmowane są na podstawie pewnych reguł, co najmniej wynikających z respektowania ustalonych wcześniej zasad uczestnictwa. Zarazem proces ten można postrzegać z punktu widzenia statystyki matematycznej. Takie właśnie spojrzenie chciałbym teraz zaproponować.

Jako przykład funkcjonowania reguł działania może posłużyć koncepcja elementarnej strategii podążającej za trendem, której własności i statystyczna analiza wyników dla wybranych historycznych zbiorów notowań od pewnego czasu są przedmiotem naszego zainteresowania. Jeśli przypomnimy ideę tej strategii, przedstawioną tutaj, to zauważymy, że decyzja o odwróceniu pozycji jest podejmowana na podstawie ściśle określonego zbioru zasad. Co więcej, są one tak skonstruowane, że chwila odwrócenia i poziom, na którym się to odbywa, są wyznaczane automatycznie według wcześniej zadanych parametrów.

Hierarchiczna budowa systemu jako sposób na zarządzanie wielkością pozycji

Strategie i algorytmy przedstawiane dotychczas na tym blogu koncentrowały się wokół koncepcji wirtualnych inwestorów. Obecnie chciałbym zaprezentować nieco szersze spojrzenie na metodologię opracowywania złożonych strategii. Można powiedzieć, że będzie to swoistym uzupełnieniem omawianych dotąd systemów i algorytmów ich uczenia. A źródło i motywacja do zajęcia się tym tematem mają swoje miejsce w problematyce doboru wielkości pozycji.

Wspólną cechą wszystkich dotąd przedstawianych i omawianych systemów jest założenie ciągłej obecności na rynku i operowanie pozycją o ustalonej wielkości, niezmiennej w całym okresie działania systemu. Założenie to, szczególnie jego druga część, od początku było przedmiotem wątpliwości lub kontrowersji, ujawniających się w dyskusjach i komentarzach. Jednocześnie przy tej okazji ponownie krótko przytaczam argumenty na rzecz badania systemów o tak „sztywnej” strukturze.